Buenos Aires

Buenos Aires (Spaans voor: goede luchten ook wel gunstige winden) is de hoofdstad van Argentinië, en ook het economische en culturele centrum ervan. Met ruim 16 miljoen inwoners is het veruit de grootste stad van het land. Aangezien Gran Buenos Aires dus bijna een derde van de Argentijnse bevolking huisvest, overheerst het met zijn economie de rest van het land.

Dankzij talloze winkels en boetieks, zijn architectuur, zijn culturele leven, restaurants en zijn kosmopolitische bevolking van overwegend Italiaanse, Spaanse, Franse, Duitse, Engelse, Oost-Europese, Arabische en Aziatische herkomst, staat Buenos Aires ook als het Parijs van het zuiden bekend. Alhoewel het door vele economische problemen veel van zijn vroegere grandeur heeft verloren is de stad nog steeds een van de meest Europese van Zuid-Amerika en van het hele zuidelijk halfrond. Ooit kon het met zijn noordelijke tegenspelers wedijveren. Buenos Aires ligt aan de zee en heeft een haven.

Een permanente vestiging ontstond uiteindelijk in 1580, toen een groep kolonisten naar het gebied terugkeerde. De stad bleef voor pakweg tweehonderd jaar een onbelangrijke plaats, en smokkelarij diende als broodwinning aangezien de Spaanse regering de voorkeur aan andere havens zoals Lima gaf. In mei 1810 werd, in het kader van de oorlog van Spanje tegen het Franse bewind van Napoleon, de eerste stap naar onafhankelijkheid gezet: de eerste nationale autonome regering verving de onderkoning benoemd door de Koning van Spanje, Generaal José de San Martín. Na jaren van strijd werd de onafhankelijkheid verklaard in juli 1816. De stad beleefde zijn gouden tijd tussen 1880 en 1920, toen Argentinië tot de tien welvarendste landen van de wereld behoorde en Buenos Aires miljoenen immigranten uit Europa lokte die hier een beter bestaan probeerden te vinden.

Bezienswaardigheden zijn De Avenida 9 de Julio, sinds 1936 de breedste straat ter wereld — de stoepen liggen bijna 140 meter uit elkaar. Talloze oude gebouwen zijn in de jaren 30 afgebroken om deze avenida te bouwen — behalve de statige Franse ambassade die op de hoek van de 9 de Julio en Alvearstraat overgebleven is. Het Plaza de Mayo draagt zijn naam ter ere van de stichters van de Argentijnse Republiek die hier in mei 1810 de onafhankelijkheid van het land verklaarden. Dit plein met palmen, tuinen, een centraal standbeeld en historische gebouwen uit het koloniale tijdperk. Hier vinden alle belangrijke betogingen plaats (bijvoorbeeld die van de Dwaze Moeders van het Plaza de Mayo die tegen de gruweldaden van het militaire bewind in de jaren zeventig protesteerden), en het plein kan als het bezige centrum van Argentinië beschouwd worden — hier ligt het Casa Rosada, het beroemde lichtrozekleurige gebouw dat in 1894 opgericht is en sinds 1910 als zetel van de Argentijnse regering bekendstaat. Een museum in het huis vertoont antiquiteiten en ander voorwerpen die aan nationale helden hebben toebehoord.
Het Recoleta kerkhof is de begraafplaats van de welgestelde burgers. Het graf van Evita Perón trekt nog steeds de meeste bezoekers. Het kerkhof is sinds de inwijding in 1882 een soort kleine weergave van Buenos Aires en haar verschillende bouwstijlen.

Het Teatro Colón met zijn Europese bouwstijl is een van de bekendste bakens van de stad en het symbool van haar culturele leven. De wereldwijd bekende instelling heeft goede akoestieke eigenschappen. Het hoofdauditorium, zes verdiepingen hoog, biedt zitplaatsen voor meer dan 3500 bezoekers.