Hans en Caroline in Costa Rica

Locatie: Costa Rica

19 dagen – Costa Rica

Na een lange reis komen we uiteindelijk aan op het vliegveld van San José. We hebben zo’n 20 uur niet geslapen en zijn behoorlijk  moe. Hans heeft nog wel wat kunnen slapen in het vliegtuig. Reizen via de Verenigde Staten als je er niet perse hoeft te zijn, is geen aanrader. Je moet daar door de douane heen en dat is een tijdrovende aangelegenheid. Aangekomen in San Jose worden we vlotjes naar ons hotel gebracht. Het is inmiddels 0.15 u ’s nachts en we vallen in een diepe slaap. De volgende dag zijn we vroeg wakker vanwege het tijdsverschil en vol goede moed beginnen we aan onze eerste vakantiedag in Costa Rica. De airline heeft gebeld dat onze koffers zijn gevonden en in de loop van de middag bij het hotel zullen worden gebracht, dus gaan we met vol enthousiasme San José ontdekken. Hier in San Jose zijn niet veel mooie gebouwen, wel wat kerken, theaters en een levendige straatleven. Venters die hun koopwaar luidkeels aanbieden, zwaaiend met wat fruit of speelgoed boven hun hoofd om het dramatische effect te vergroten. Wel indrukwekkend is de Mercado Central, een overdekte markt die in 1882 is gesticht, met een wirwar van weggetjes vol uitpuilende kraampjes waar voedsel, gebruiksvoorwerpen en allerlei prullaria wordt verkocht. Een mengelmoes van kleuren en geuren dat altijd open is en dagelijks bezocht wordt door meer dan dertig duizend mensen die behalve om voedsel te kopen er ook komen om vrienden te bezoeken. Het heeft dus naast een economische ook een belangrijke sociale functie en is een ‘must’ voor iedereen die in San Jose iets over het dagelijks leven van de inwoners te weten wilt komen. We worden wel gewaarschuwd voor zakkenrollers maar dat is iets waar je in het buitenland altijd voor moet opletten.‘s Avonds om 21 uur worden onze koffers gelukkig bezorgd, we zouden immers de volgende ochtend al vroeg vertrekken richting Tortuguero.

Om 6.30u stipt worden we opgehaald door John, onze Engelssprekende reisleider uit Tortuguero. Met een busje voor ongeveer 15 man, voornamelijk Nederlanders en Spanjaarden, gaan we op weg. We stoppen bij een bananenplantage om daar even te kijken, erg interessant om te zien. Na zo’n 4 uur op de weg (inclusief ontbijt-stop), waarbij de wegen steeds wat meer onbegaanbaar worden en het busje dus ook steeds meer gaat schudden, stappen we in bootjes die verrassend snel blijken te varen. Onderweg komen we allerlei dieren tegen van rondvliegende pelikanen tot krokodillen en schildpadden. Om 13.30u zijn wij ter plaatse: Mawamba Lodge. Zo’n 3 bootjes meren aan (ongeveer 15 personen per boot) en alles gaat er georganiseerd aan toe.  Vanaf die middag zijn alle excursies en maaltijden geregeld. We bewonderen we de prachtige tuin waar de bungalows in staan (wel gehorig en niet zo groot) en zien onze eerste leguanen. Om 18 uur is het volledig donker, we eten om 19 uur en daarna wordt het toch wonderbaarlijk stil in het park. Iedereen gaat na het eten naar bed! Heerlijk want wij zijn ook moe. Het vochtige warme klimaat draagt daaraan bij.

Vandaag zijn er voornamelijk boot-excursies, waar Hans en ik apart aan deelnemen. Heel bijzonder, je vaart een paar uur waarbij een gids langs de waterkant ‘wildlife’ spot en ons aanwijst, vaak lang voordat ons ongeoefende oog hetzelfde ziet. Vogels, schildpadden, kaaimannen en apen. Zodra ze (de gids en de bootsman) wat zien wordt de motor uitgezet, iedereen is stil en kijkt in spanning naar de jungle enkele meters bij de boot vandaan.

Donderdag vertrekken we weer voor een lange rit. We zijn blij als we in de huurauto met airco stappen, op weg naar het Caribische zuiden: Puerto Viejo. Hoewel het maar zo’n 120 km is doen we er met een korte stop op het strand zo’n drie uur over. Het hotel maakt veel goed van de lange reis. Bungalows in alweer een prachtig bijgehouden natuurpark. Lekker zwembad en heerlijke maaltijden. Er zitten wel veel Spanjaarden die ook allemaal op Tortuguero afkomen. Onze kamer ligt vlak achter het zwembad. We genieten hier drie volle dagen van strand, dorpje Puerto Viejo, zwembad en één keer rijden we richting Panama om nu eens echt iets van het Costa Ricaanse plattelandsleven van de Tico’s en Tica’s te zien. Twee uur lang over hobbelige bergweggetjes, door kleine dorpjes met kleine huisjes maar wel op een flinke stukken grond, tot we door een rivier heen moeten rijden wat we niet aandurven. Dus maar weer dezelfde weg terug.

Het zeewater aan deze Caribische kust is heerlijk zwemwater en de stranden echte bounty-stranden!
Puerto Viejo verdient nog een beschrijving: het blijkt een echte backpackers community, een jaren-70 surf- en beach sfeertje komt ons tegemoet. Hostels, goedkope barretjes en heel veel kraampjes met Bob Marley-merchandise. Hans haalt mooie herinneringen op van zijn backpacktrips.

We vertrekken rond 10 uur naar de Orosi-vallei waar we maar liefst vier uur over doen, veel langer dan we dachten. Ons hotel op de berg ziet er eenvoudig uit maar heeft verrassend mooie ruime kamers met uitzicht. Het eten is wat minder want we zijn intussen verwend in Cahuita, maar de bediening is vriendelijk, maar wel Spaanstalig. We vinden het prettig om weg te zijn uit het massale van een groot hotel. We zijn hier zowat de enige gasten. Er is een Eco-boerderij met biggetjes, kippen en koeien.
De volgende dag gaan we vroeg op pad en bekijken het ‘oude’ kerkje van Orosi, de Ujarras-ruïne (oude kerk) maar daar zijn we om 10 uur mee klaar. We besluiten terug richting Turrialba te rijden om het nationaal monument Guayabo te bekijken. We lezen dat het om een oude opgegraven stad van verre voorouders gaat en hebben wel zin in wat cultuur. Het blijkt veel langer te rijden zijn dan gedacht over moeizame weggetjes(wel een mooie route We lopen een ‘trail’ door de jungle naar het monument. Grote blootgelegde stenen laten fundamenten van aquaducten, wegen, bruggen, huizen en graven zien uit de pre-Columbiaanse tijd, naar men schat zo’n 3000 jaar oud, en dat midden in de jungle. Bijzonder, er is nog niet veel over bekend welk volk het gebouwd heeft. Wel denken archeologen dat er meer te vinden moet zijn, maar de regenwouden maken het moeilijk of zelfs onmogelijk om ernaar te zoeken. De opgravingen zien er verder niet heel spectaculair uit, maar de wandeling is onze eerste zelfstandige jungletocht met mooie vogels, vlinders en andere diertjes, en zeker het rijden waard.

We hebben geleerd van de vorige reisdag en vertrekken deze keer vroeg (8 uur) naar onze volgende bestemming: Sarapiqui, We krijgen weinig mee van dit havenstadje aan de rivier want het park heeft zelf genoeg te bieden. Houten bruggetjes om te wandelen van het ene appartementencomplex naar de volgende en smalle aangelegde overdekte weggetjes lijken midden in de jungle te liggen. Er zijn wandelpaadjes door de natuur en we staan op de eerste ‘hanging bridge’. We wandelen met flinke hoogteverschillen, zwemmen, maken foto’s en drinken wat aan de bar bij de rivier, het is een warme dag. Maar goed, niet te laat naar bed voor een heerlijke nachtrust. De volgende dag vertrekken op tijd naar Arenal. ’s Ochtends zien we bij Selva Verde nog een toekan, een prachtige vogel met felle gele kleuren. Binnen twee uur zijn we aan de voet van de Arenal. Deze keer ging het heel snel. We zijn er al zo vroeg dat we er nog niet in kunnen, dus zwemmen we eerst wat om een beetje af te koelen. Indrukwekkend gezicht die vulkaan! We zitten in een rustig park met onze eigen bungalow, heerlijk. Veel ruimte, tweepersoonsbedden, twee balkons en veel privacy. Hier gaan we het zeker drie dagen uithouden! ’s Middags onweert het flink in de bergen en koelt het ook wat af.  We genieten uitgebreid van de bungalow, het rustige park met zwembad, Hans fotografeert de hele morgen kolibries die vliegend uit de bloemen pikken van de struik vlak voor ons balkon. We gaan lunchen in Fortuna, een toeristisch stadje met veel souvenirwinkels en eettentjes. We kopen een masker en een houten papegaai voor Jonathan. De vulkaan is de hele dag niet te zien door de laaghangende wolken. In de reisinformatie staat dat je de vulkaan kunt bezoeken dus in informeer ernaar bij de receptie. Daar lacht de receptionist me een beetje uit, de vulkaan kun je niet zomaar bezoeken, die is immers actief! Er is wel een park aan de andere kant van de vulkaan waar je heen kunt. Inderdaad lees ik dat de vulkaan in 1984 is uitgebarsten maar nog dagelijks lava spuwt, er zijn nachttochten om dat te kunnen zien als het helder is.

Vandaag gaan we naar Monteverde. Onderweg gaan we langs de Viente Fresco. Een stuk avontuurlijker dan de vulkaan-kabelbaan. We komen eerst met de auto door een smal weggetje, steil, diepe gaten en tegenliggers onmogelijk. Die komen we gelukkig ook niet tegen en op een eindparkeerplaats stoppen we. Daar begint een wandelpad met vele traptreden langs vier grote watervallen, waarvan de grootste 92 meter. We komen bijna niemand tegen en de watervallen zijn indrukwekkend. Bij één waterval kun je ook zwemmen dus dat koelt lekker af, waarna je na enkele minuten klimmen op de terugweg alweer flink bent opgewarmd. Monteverde is dan nog een uurtje rijden, wel 4-wheeldrive, waar we tegen 17 uur aankomen.  De  lodge is wederom een bungalowpark, niet zo groot, wel hoog in het nevelwoud, geen zwembad maar een goed restaurant. Ruime kamer, wel insecten zoals kakkerlakken, en een pad de diepe jungle in. We worden om 19.30 opgehaald voor de hanging-bridge-tour. Ook hier komen veel sky-trekkers maar al snel kunnen we op eigen houtje de tocht met de hangende bruggen beginnen. Een mooie wandeling en de bruggen maken het bijzonder. Nevelig is het niet, het is helder weer. Een flinke tarantula steekt vlak voor ons over en we maken van dichtbij foto’s. ’s Middags blijven we bij het hotel, Hans ontdekt dat je hier midden in het regenwoud zit door het pad af te wandelen. Het regent nog even en we krijgen een idee hoe het is met nevelwolken in deze bergen, mysterieus.

Als we willen vertrekken naar de Pacific-kust wijst iemand ons op een lekke voorband, er zit zichtbaar een spijker in. We krijgen een vage beschrijving van een adres met iemand die ons kan helpen maar we kunnen het niet vinden. Voorzichtig rijden we naar het dorp Monteverde beneden (flink slechte weg voor lekke voorbanden…) waar we ook geen tankstation vinden en we verwisselen zelf de band met een ‘thuiskomertje’ en laten in een door de telefoon aangegeven garage de band plakken en weer omwisselen. Prima geregeld. We besluiten dit gebied uit te rijden (27 km lang rij je gemiddeld 30 km per uur op volgens velen de slechtste weg van Costa Rica. Uiteindelijk aangekomen in het Bahia del Sol krijgen we een luxe suite, met, een ruime woonkamer en keuken. We krijgen een betere kamer dan geboekt. Een prachtig resort aan het strand, mooi zwembad, heerlijk. De zonsondergangen om 18 uur zijn prachtig, de zee met hoge golven ruig en we genieten met volle teugen. We verkennen de omgeving nog met de auto maar zijn vier volle dagen vooral in dit heerlijke hotel te vinden en rusten uit.

We gaan helaas weer terug naar San José en dat is een flink rit. ’s Ochtends is het warm maar al twee dagen regent en onweert het ’s middags vanaf 16 uur. Zo ook vandaag, alleen vanaf 13 uur. Jammer want nu kunnen we niet echt meer van ons laatste hotel genieten. Het komt met bakken uit de hemel. Het schijnt hier zio toe te gaan in de regentijd. We eten lekker in het restaurant en gaan om 19 uur naar bed, nadat we onze koffers reis klaar hebben gemaakt. Vanaf 4 uur de volgende ochtend begint onze reis terug. Alles gaat goed, we doen er alleen van hotel naar ons huis zo’n 30 uur over. Erg lang en we zijn blij dat we weer thuis zijn!

Wat hebben we enorm genoten van deze mooie reis. Heerlijk wandelen met z’n tweeën, zwemmen, klooien op het strand, naar de dieren kijken, wat wil je nog meer als je op zulke bijzondere plekken kunt genieten met en van elkaar?

Met dank aan Olaf Reizen

Groeten van Hans en Caroline