Documentaire Jungle Rudy door Rob Smits

Locatie: Venezuela

 

Ik heb het plan opgevat om een documentaire te maken over het leven van Jungle Rudy. In Amsterdam kom ik in contact met Olaf, die Rudy van dichtbij heeft leren kennen toen hij gids was in Rudy’s kampement “Ucaima”. Olaf is enthousiast over het filmplan. Op 15 februari 2001 reizen we af, samen met researcher Stefanie naar de Gran Sabana om onderzoek te doen. Om halfnegen in de ochtend vliegen we in een klein vliegtuigje naar Canaima. We zijn de enige passagiers. Na anderhalf uur vliegen maken we een tussenstop in Puerto Ordaz. We pikken twee Duitsers met een Venezolaanse gids op. Zij hebben een rondvlucht boven de tepuis en de Angel falls geboekt. Het is vrij bewolkt, maar niettemin is het oorverdovend mooi. Als skyscrapers steken de tafelbergen door de wolken heen. De Salto Angel bevat volgens Olaf vrij veel water voor deze tijd van het jaar. De piloten proberen ons te laten schrikken door over de rand van een tepui de vliegtuigneus ineens richting dal te zetten, de luchtzak die volgt veroorzaakt een fikse daling, en een interne stijging in de maagstreek. Stefanie schrikt echt en Olaf is bezorgd en moet lachen tegelijkertijd. Bij aankomst in Canaima worden we opgehaald door een pickup met 2 indianen erin. Zodra we het vliegveldje verlaten wordt het pad ÈÈn grote Cameltrophy uitdaging. Even later stappen we aan boord van een lancha , een gemotoriseerde kano, om een paar minuten verder te varen naar de plek van Jungle Rudy. Het welkom is hartelijk. Gaby en Sabina , rudy’s dochters, geboren en opgegroeid in de jungle, zijn duidelijk blij om Olaf weer te zien. We krijgen kamers grenzend aan de ronde kamer met overdonderend uitzicht op de bergen en palmbomen aan de overkant van de rivier. Om 22.00 uur gaat de generator uit maar geen nood : op elke kamer staat een zaklantaarn en een kaarsje. Ik vind het zelf het toppunt van romantiek: binnen een kaarsje en buiten meer sterren in het pikke- pikkedonker dan ik ooit heb gezien, Het water bevat looizuur en daardoor geen mineralen waardoor bacteriÎn geen kans hebben om te overleven. Dat is de reden dat malariamuggen niet voorkomen in dit gebied. Tests hebben uitgewezen dat het zeer gezond drinkwater is. Zwemmen is dus ook geen enkel probleem. Het klimaat is zacht; nu in februari is het soms zelfs fris ís ochtends en ís avonds. Overal liepen en lopen tamme beesten rond. Verder zijn er tamme papegaaien die aan tafel meeÎten, landschildpadden, kolibriís en ís nachts hoor ik onder mijn raam een otter spelen in het water. Het gras is groen, de bloemen bloeien. Het is echt een klein paradijsje. Het moet hier geweldig zijn voor kinderen: met dieren spelen, vissen, vlotten bouwen, altijd mooi weer. In de volgende dagen Olaf neemt ons mee de jungle in en laat ons de plekken zien waar Rudy heeft gezworven en gebivakkeerd.Hij vertelt ons over de avonturen die hij met Rudy in de jungle beleefde. Stukje bij beetje leren we dit stuk oerwoud kennen zoals het geweest moet zijn toen Rudy nog leefde. Terug in Nederland, inmiddels is het 2004, is het scenario geschreven en goedgekeurd door het Nederlands Fonds voor de Film en de NPS die de film zal gaan uitzenden. De opnamen zullen eind dit jaar van start gaan en de film zal in de zomer van 2006 gereed zijn.
Rob Smits

Marahuaca

Relevante informatie bij dit reisverhaal